Najpowszechniej stosowane są obecnie wypełniacze zmarszczek na bazie kwasu hialuronowego. Jest to substancja naturalnie występująca w ludzkim organizmie, głównie w macierzy międzykomórkowej skóry właściwej. Z wiekiem zawartość kwasu hialuronowego w skórze maleje, co wpływa na jej stopniowe wysychanie. Dzięki swej zdolności zatrzymywania dużej ilości wody (1 cząsteczka kwasu hialuronowego jest w stanie związać 250 cząsteczek wody) kwas hialuronowy świetnie sprawdza się również jako składnik preparatów do przeprowadzania mezoterapii igłowej (nawilżania i odżywiania skóry od wewnątrz). Tylko prawidłowo uwodniona macierz międzykomórkowa stwarza odpowiednie środowisko dla przemian metabolicznych zachodzących w komórkach skóry właściwej, między innymi w fibroblastach syntetyzujących kolagen i elastynę. Kwas hialuronowy stanowiący składnik nowoczesnych preparatów wypełniających, pozyskiwany drogą biofermentacji, jest zupełnie bezpieczny – można go stosować bez testów biozgodności, bo nie powoduje reakcji alergicznych.

Dzięki sieciowaniu (nadaniu formy żelu) uzyskuje pożądane własności biomechaniczne, takie jak sprężystość, umożliwiająca podawanie przez cienką igłę, i elastyczność bardzo zbliżoną do własności tkanek miękkich – po podaniu jest niewyczuwalny pod skórą. Sieciowany kwas hialuronowy jest wypełniaczem czasowym, co oznacza, że po pewnym czasie, charakterystycznym dla danego preparatu (zwykle od 6 do 18 miesięcy) dochodzi do jego stopniowego, naturalnego rozkładu, takiego samego jakiemu podlega nasz własny kwas hialuronowy. Nie jest to wada, lecz zaleta implantów na bazie kwasu hialuronowego, które dzięki tej właściwości dają znikomą ilość późnych powikłań, w odróżnieniu od stosowanych w przeszłości wypełniaczy zawierających kolagen czy silikon.

Przeciwwskazania do stosowania kwasu hialuronowego:

• uczulenie na kwas hialuronowy lub inny składnik preparatu – o tym niestety dowiadujemy się najczęściej już po zabiegu. Syntetycznie otrzymywany kwas hialuronowy to ten sam związek chemiczny, jednak nie jest pochodzenia ludzkiego – stąd przypadki alergii
• infekcje w miejscu zabiegu (wirusowe, bakteryjne) lub nawracające stany zapalne skóry – zaliczamy do nich trądzik i niewyleczoną opryszczkę. Przy skłonności do opryszczki na kilka dni przed zabiegiem należy stosować lek zawierający acyklowir (tabletki)
• choroby autoimmunologiczne (układu odpornościowego) i nowotworowe, choroby wątroby
• zaburzenia krzepliwości krwi – przy takich schorzeniach wszystkie zabiegi iniekcyjne mają ryzyko krwiaków i zasinień. Po konsultacji z lekarzem, o ile to możliwe, leki obniżające krzepliwość należy odstawić na 7-10 dni przed zabiegiem
• ciąża i karmienie piersią – ze względu na brak badań potwierdzających bezpieczeństwo dla płodu a później noworodka
• skłonność do blizn przerostowych i keloidów
• niewyrównana cukrzyca